Cotrans 11 gaat met zijn tijd mee

“Het blijft ons scheepje, al is-tie 10 meter langer”

Wijnand (60) en Annemarie (58) van Zoest liggen met ‘hun’ Cotrans 11 op de scheepshelling van werf Van Grevenstein in Krimpen aan de Lek. Vanuit de stuurhut hebben ze zicht op de werkzaamheden. Technici knopen er een stuk schip van 10 meter tussen, een niet-alledaagse bezigheid. Vanwaar deze verlenging? En wat betekent dit voor hun werk?

We zitten scheef. “Op deze bank kan ik nog een beetje zitten, beneden is het geen doen.” Annemarie vertelt hoe het voelt met een boeg die meters hoger ligt  dan de stuurhut. Af en toe gaat de telefoon, verder is het rustig. En dat is niets voor het schippersechtpaar. Maar ze zitten wel eerste rij. Een enorme kraan heeft die ochtend het nieuwe stuk schip van 10 meter lengte ertussen gehesen. “Het gaat zo machtig snel”, vertelt Wijnand. In drie dagen tijd is het schip van zijn kabels ontdaan, doorgeslepen en uit elkaar getrokken. “Die mensen hier werken keihard.” Het is een herrie van jewelste. Nog zo’n 3 tot 4 weken te gaan voordat de Cotrans 11 weer van de helling glijdt. Tijd voor een gesprek over hoe het varen in de loop van de jaren is veranderd. 

Het uitzicht vanuit de stuurhut

Applaus voor stuurmanskunsten

De verlenging is een logische stap, al vindt Annemarie het jammer dat kleine vaartjes in de steden passé zijn. “Het was zo leuk om door Haarlem en Den Haag te varen, dat gaan we wel missen.”  Ze laat op haar telefoon een passage in de binnenstad van Haarlem zien, waar de mensen op de kant stonden ze klappen voor de stuurmanskunsten van Wijnand. “Maar de laatste jaren liepen dit soort ‘reisjes’ al sterk terug.” Wijnand vertelt over de schaalvergroting in de branche: kleine betoncentrales verdwijnen in de steden, de grote zitten aan brede vaarwegen, dus zijn kleinere schepen steeds minder nodig. Het is meegaan met de tijd.

Andere tijden bij Emmerich

Verder past de verlenging van dit schip in het duurzaamheidsbeleid van Dekker. Immers, met langere schepen kun je meer tonnen zand en grind meenemen, dus per ton stoot je minder CO₂ uit. En waarom een nieuw schip als het oude nog voldoet? Ook spelen de hoge brandstofkosten vandaag de dag een grote rol. “Dat was vroeger wel anders”, voegt Annemarie eraan toe. “Toen voeren we om het hardst wie er het eerst onder de brug bij Emmerich was, om als eerste een vracht te bemachtigen. Ook ging het destijds niet allemaal even efficiënt. “Je lag uren, soms wel dagen te wachten totdat je kon lossen of laden.” De Cotrans-schepen behoorden destijds tot het bedrijf Cotrano BV, een transportbedrijf dat ook op Duitsland voer en voor verschillende bedrijven.

Onderdeel van de Dekker-familie

Sinds Dekker (mede-)eigenaar is, is er veel veranderd. De tijd van wachten is voorbij. Daar zorgt de afdeling Logistiek wel voor. “Dat is een grote vooruitgang.” Ook is het Cotrans-personeel nu onderdeel van de Dekker-familie. “Helemaal sinds we bij de Yvonne laden, naast het kantoor in de Willemspolder, hebben we meer contact”, aldus Wijnand. De kerstbijeenkomsten en barbecues in de zomer ervaren ze als heel gezellig. “We voelen ons echt bij de Dekker-familie horen”, voegt Annemarie eraan toe, juist op het moment dat Jan Snoep, sinds kort met pensioen, de stuurhut binnenstapt. Jan, die als logistieke man bij Dekker veel contact met de schippers had, woont vlakbij en komt even buurten hoe de werkzaamheden op de werf verlopen.

Even wennen

We zetten het gesprek voort over de nabije toekomst, wat gaat er voor het schippersechtpaar veranderen?  Wijnand haalt zijn schouders op. “Varen met een langer schip zal in het begin even wennen zijn. Je hebt een langere remweg en het afmeren en passeren van sluizen gaat net even anders.” Het went snel, volgens hem. Annemarie zal Wijnand veel met de verfkwast zien de komende tijd. Maar weet je, “het blijft ‘ons’ scheepje, al is-tie 10 meter langer. De Cotrans 11 is niet echt van ons, maar zo voelt het wel. We hebben het er goed op en zorgen er goed voor.”

Het schippersechtpaar Van Zoest

Wijnand en Annemarie van Zoest varen op de Cotrans 11. Wijnand is in 1981 als matroos in dienst gekomen, bij destijds Cotrano BV en haalt in 1989 zijn schipperspapieren. Na hun huwelijk in 1990 gaat Annemarie meevaren op de Cotrans 9 tot hun dochter Manon in 1999 naar school gaat. In 2013 stapt ze opnieuw aan boord, op de Cotrans 11 waarop Wijnand sinds 2001 vaart. Ze hopen samen nog veel mooie jaren op ‘hun scheepje’ voor zich te hebben.